نمایشگاه امسال رو که سر میزنی اکثر غرفه ها کتابهای روانشناسی رو جایگزین رمانهای عاشقانه کذایی ایرانی کردند.هر کدومشون راههایی رو برای بهبود اوضاع روانی بیان می کنن:
یکی میگه باید کودک درون رو بهش بها داد.
یکی دیگه میگه درون نگری رو مقدمه ایجاد هر تغییری روی خودتون بدونین
و اون یکی میگه اعتماد به نفس اول راه لذت بردن از زندگیه.
حالا چی شده که یهو شرایط جامعه اینقدر عوض شده (یا شاید هم من تازه تو این باغ افتادم!) خدا میدونه.یکی علتش رو فشارهای روانی جامعه و زندگی میدونه و یکی هم میگه مردم تازه هوشیار شدند.
دیشب هم برنامه هزارراه نرفته رو قسمت شد دیدم.واقعا دلم واسه بابای علی و هانیه سوخت، اگه واقعا ماجرا اونطوری بوده باشه که خودش می گفت.صحبتهای کارشناس هم جالب بود.می گفت یکی ۶۰ سالشه ولی عین بچه های ۶ ساله می مونه.می گفت باید کودک درونمون رو رشد بدیم تا از خودمون عقب نمونه.
اما خیلی وقتها جایگاه رشدی واسه خیلی ها توی محیط نیست، چرا که خیلی وقتها پدر و مادرها می خوان بچه هاشون زود بزرگ بشن و نمی ذارن که توی هر رده سنی رفتارهای خاص دوره خودشون رو داشته باشن. بعدش آدم ۶۰ ساله تازه میاد عقب موندگی هاش رو جبران کنه.خیلی وقتها هم یه چیزایی به بچه ها تزریق میشه که تا قیام قیامت هم نمیشه تغییرشون داد.
اتفاقاً برنامه دیشب رو ما هم دیدیم. خیلی برامون عجیب بود این طرز زندگی. اصلاً یه جورایی خنده دار بود.
من هیچ وقت نمی تونم این لغت کودک درون رو تحمل کنم! یه جورایی به نظرم زیادی لوس بازی میاد!
راستش من فکر نمی کنم تازه این جو توی جامعه ایجاد شده. منم تازه افتادم توی خوندن این کتابها ولی حقیقتا لذت می برم.
سلامممممممممممم :) من که این برنامه رو این دفه ندیدم... ولی خداییش حوصلم از این کتابا سر رفته دیگه...
منم نمایشگاه ...)))):
سلامممممممم..........دیگه سرافراز نمیکنید چیزی شده
سلام . خوب خوبه که با این بحث ها به طور جدی پرداخته بشه . اگه چند سال پیش این بحثها مطح می شد٬ به نظر من ٬ خیلی مورد استقبال قرار نمی گرفت چون مردم به اهمیت آنها پی نبرده بودند یا با آنها خیلی درگیر نبودند . خوب مسلما سطح فکر مردم هم ی مقداری تغییر کرده به همراه تغییر در بینش و دید شون .
آره ٬ محیط تاثیر زیادی بر روی همه جیز داره چون بالاخره همه چیز در درون این محیط صورت می گیره نه توی خلاء .
آپدیت شد .
خداحافظ .
در مورد این کتابهای روانشناسی که یه زمانی حدود ۵ سال پیش خیلی رو بورس بود. همه جا میرفتی پر بود از اینا اما انگار هیچ تاثیری نداره یا اگر هم داره خیلی موقتیه... تمام اونا هم تو شرایطی که مردم به نون شبشون محتاجند بی معنیه... کجای دنیا تو مخ یکی میتونی این رو فرو کنی که بخند. شاد باش. اعتماد به نفس داشته باش... حتی اگه بچه ات گرسنه باشه... البته تو ایران که این قضیه برای طبقه مرفه هم صدق نمیکنه... طبقه مرفهی که اصلا کتاب نمیخونه.... خلاصه که اگه اون حداقل جمعیت کتابخون رو از اینا کم کنیم کسی نمیمونه که این مسائل روش تاثیر داشته باشه کما اینکه اون جمعیت کتابخون هم دیگه گوشش از حرفهای تکرار پره. دلش یه حرف تازه میخواد اما .... نیست اقا جان نیست... ( چه دل پری داشتم من ! نه؟؟)