راستش خیلی خوبه که انتقاد پذیر باشی اما از کی بپذیریش مهمتره.خودم حس می کنم تا حدی انتقادپذیرم اما شاید یه کمی هم ... .
انتقاد شدن رو دوست دارم!
در کنار اینکه ضعفای خودم رو سعی می کنم اصلاح کنم، و تا حدی دیگه تکرارشون نمی کنم، همیشه دوست دارم ببینم اونی که از من انتقاد کرد خودش چقدر به همونایی که به من گفت عمل می کنه.و جالبه که اکثر مواقع خود منتقدین دارای همون عیوبی هستن که گوشزد می کنن.حالا شاید هم اون عیوب فطری همه آدمهاست!خدا میدونه!
اما آیا میشه رفت و به خودش همونا رو گوشزد کرد؟
نه.نه.نه!
میدونی چرا؟آخه اونوقت متهم میشی که روحیه انتقادپذیری نداری!